Rzut oszczepem konkurencją sportową, która wchodzi w skład lekkoatletyki, wywodzi się ona ze starożytności. Jest to rodzaj konkurencji technicznej.
Zawodnicy wykonują odpowiedni skręt tułowia (w kierunku rzutu), oraz odchylają tułów w tył. Wówczas ręka takiej osoby powinna tworzyć swego rodzaju kąt ostry osadzony między podłożem a oszczepem. Jest to prawidłowa postawa ciała występująca w momencie nastąpienia owego rzutu.
Ciekawostki i rzeczy które warto wiedzieć o rzucie oszczepem
- W byciu oszczepnikiem najważniejszymi umiejętnościami są szybkość i technika.
- Rzut oszczepem jest dyscypliną olimpijską dla mężczyzn od 1908 roku, natomiast dla kobiet od 1932 roku.
- Maksymalną długość rozbiegu jaką zawodnik może wykonać to 36,5 metrów.
- Aby rzut oszczepem był zaakceptowany i zakwalifikowany musi być pozostawiony ślad w ziemi od wbicia oszczepu.
- Mężczyźni rzucają oszczepem, którego długość wynosi od około 2,6 m do 2,7 m. Natomiast jeśli chodzi o kobiety to jest to od 2,2 m do 2,3 m.
- Rzut oszczepem zostanie nieuznany, czyli inaczej spalony w przypadku kiedy zostanie przekroczona linia rozbiegu, oszczep wyląduje poza polem rzutu, bądź o czym było napisane wcześniej, czyli jeśli oszczep nie pozostawi po sobie śladu wbicia.
- Rekord Guinessa w najdalszym rzucie odniósł Jan Železný, którego rzut osiągnął 98,48m, stało się to w 1996 roku. Jeśli zaś chodzi o kobiety, to najlepszy wynik w historii należy do Barbory Špotákovej, jej rzut osiągnął 72,28 m w 2008 roku.
- W 2012 roku doszło do śmiertelnego wypadku trafienia w sędziego oszczepem. Otóż w Dusseldorf zlokalizowanym w Niemczech 74 letni sędzia został trafiony oszczepem i poprzez odniesione w wyniku tego skutki, jakimi były poważne obrażenia, zmarł.